- trucar
- trucar
Se conjuga como: sacarInfinitivo:
Gerundio:
Participio:trucar
trucando
trucadoIndicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.truco
trucas
truca
trucamos
trucáis
trucantrucaba
trucabas
trucaba
trucábamos
trucabais
trucabantruqué
trucaste
trucó
trucamos
trucasteis
trucarontrucaré
trucarás
trucará
trucaremos
trucaréis
trucarántrucaría
trucarías
trucaría
trucaríamos
trucaríais
trucaríanTiempos compuestos comunes pretérito perfecto pluscuamperfecto futuro perfecto condicional perfecto yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.he trucado
has trucado
ha trucado
hemos trucado
habéis trucado
han trucadohabía trucado
habías trucado
había trucado
habíamos trucado
habíais trucado
habían trucadohabré trucado
habrás trucado
habrá trucado
habremos trucado
habréis trucado
habrán trucadohabría trucado
habrías trucado
habría trucado
habríamos trucado
habríais trucado
habrían trucadoSubjuntivo presente imperfecto futuro yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.truque truques truque truquemos truquéis truquen trucara o trucase
trucaras o trucases
trucara o trucase
trucáramos o trucásemos
trucarais o trucaseis
trucaran o trucasentrucare
trucares
trucare
trucáremos
trucareis
trucarenImperativo presente (yo)
(tú)
(usted)
(nosotros)
(vosotros)
(ustedes)-
truca truque truquemos
trucad truquen
Wordreference Spanish Conjugations Dictionary. 2013.